หลังจากที่ปลดสายไฟฟ้าแล้ว
ผู้เขียนและครอบครัวก็เริ่มดำเนินการแก้ปัญหาเรื่องไฟฟ้าที่จำเป็นต้องใช้ในชีวิตประจำวัน
และในการประกอบอาชีพ
โดยสิ่งแรกที่ทำคือ
ทำเรื่องขอไฟฟ้าขยายเขตโดยเดินสายส่งมาตามทางจากตัวหมู่บ้าน
ซึ่งทำให้พวกเราทราบว่า
การขอไฟฟ้าขยายเขต จะต้องทำเรื่องที่
อ.บ.ต.
และจะต้องมีครัวเรือนที่ได้รับประโยชน์อย่างน้อย
5
หลังคาเรือนขึ้นไป
ที่สำคัญต้องดำเนินการผ่านผู้ใหญ่บ้าน
ในกรณีของผู้เขียนและครอบครัวปรากฏว่า
ผู้ใหญ่บ้านไม่เดินเรื่องให้
จะด้วยเหตุผลใดไม่ทราบ
ทำให้พวกเราต้องติดต่อตรงกับทาง
อ.บ.ต.
ทาง อ.บ.ต.
รับเรื่องไว้และดำเนินการขอไฟฟ้าขยายเขตให้
ซึ่งทำให้พวกเราทราบอีกว่า
การขอไฟฟ้าขยายเขตจะต้องใช้เวลารองบประมาณอย่างน้อย
2 ปี
หรืออาจจะยาวนานกว่า 10
ปี
อย่าลืมว่าหมู่บ้านที่ผู้เขียนอยู่
อยู่ช่วงปลายของระบบสายส่งไฟฟ้าพอดี
สรุป
แม้จะสามารถทำเรื่องขอไฟฟ้าขยายเขตได้
ผู้เขียนและครอบครัวก็ไม่มีทางได้ไฟฟ้าจากการไฟฟ้าส่วนภูมิภาคมาใช้ใช้วันนี้
พรุ่งนี้ หรือใช้ในชีวิตประจำวัน
และยังไม่ทราบว่าอีกนานแค่ไหน
สายส่งของการไฟฟ้าจะมาถึงบ้านที่ผู้เขียนอาศัยอยู่
เรื่องราวที่จะนำเสนอในบทถัดไป
จะเป็นเรื่องราวของการแก้ปัญหาเกี่ยวกับไฟฟ้า
คือทำอย่างไรให้มีไฟฟ้าใช้
อย่างน้อยก็ใช้ให้แสงสว่างยามค่ำคืน
นับตั้งแต่วันที่ปลดสายไฟ
ซึ่งจะสามารถใช้เป็นแนวทางสำหรับในการแก้ปัญหาการขาดแคลนไฟฟ้า
เนื่องจากสาเหตุต่างๆ
เช่นน้ำท่วม,
แผ่นดินไหว,
ฯลฯ
ที่เกิดขึ้นในชีวิตประจำวันของท่านที่แวะเวียนมาที่เว็บบล็อกแห่งนี้ได้
